/p. 298/ DIALOGUS XLVI.
De odoratu.
Alex –
Cur odoratus, qui datus est a Natura
ad cerebrum adiuvandum
spiritusque in eo reficiendos,
praestantissimus tibi est? I. C. –
Quia visus non excellens; sic partitur
Natura dotes. Alex. – At ego id ipsum quaero:
cur odoratus praestantior ijs, quibus visus
deterior? I. C. – An quia odoratus, qui proximus
est oculis, functiones in sicco sunt constitutae,
oculorum vero facultas in frigido et humido.
Hinc venit mihi in mentem subiratam semel
mihi fuisse Isabellam, amasiam meam, quod in
quadam cupidinea cantiuncula sinistrum
meum oculum illam appellassem. At immerito
eam fuisse conquestam evidentissimis rationibus
comprobavi. Est enim sinister oculus
dextro longe nobilior. Alex. – Quam ob causam?
I. C. – Frequens est omnibus in dextrum incubare
latus, qua de causa nocturni vapores ad
dextrum oculum confluunt, atque illorum
crassitie densiores fiunt visorij spiritus, atque
ideo obtusior est dexter ad videndum. Praeterea
in senectute magis siccescit oculus dexter,
nam calor hepatis humores depopulatur et
Indice
|
Pagine introduttive |
|
LIBER PRIMUS De Coelo et Aere |
|
LIBER SECUNDUS De Aqua et Terra |
|
LIBER TERTIUS De Animalium Generatione et Affectibus quibusdam |
|
LIBER QUARTUS SUBTILISSIMUS De Religione Ethnicorum |